असे हे माझे सुंदर आणि निसर्गरम्य गाव मला खूप खूप आवडते.
महान हिमालयाने संरक्षित आणि पवित्र गंगेने सिंचित केलेला आपला भारत हा एक स्वतंत्र स्वावलंबी देश आहे.
स्वच्छ गाव, एक स्वप्न, एक आदर्श, आणि एक वातावरणातलं साकारात्मक सुरूप.
काहीजण कडधान्ये व भात यांचेही पीक घेतात. काहीजणांनी फळा-फुलांचीही झाडे लावली आहेत.
प्रत्येक भारतीयाला सतत भारतीय असल्याचा अभिमान वाटतो. म्हणूनच या देशातला प्रत्येक नागरिक देशासाठी कर्तुत्व सिद्ध करण्यासाठी व प्रसंगी बलिदान देण्यासाठी सिद्ध असतो.
गावातलं प्रत्येक कोणी आपलं योगदान देतं, त्याचं परिणामस्वरूप सडकें, गल्ली, आणि आकाश - सर्वच स्वच्छ आणि सुंदरतेने भरलं.
गावात स्वच्छतेचं महत्त्व जनांनी समजून घेतलं, आणि त्यास अपनंद केलं.
स्वच्छतेसाठी सहकार्य करणारे गाववासी, स्वच्छतेचं दिवस सर्वच आयोजित केलं, यात्रा केल्यानंतर स्वच्छतेचं प्रमोशन केलं - हे सर्व एकमेकांकरीता सहकार्य करणारं एक नाटक.
ते आपल्यासाठी आणि प्रत्येकासाठी महत्त्वाचे का आहेत याचे हे वर्णन करते.
अखेर तो दिवस उजाडतो. मी सकाळीच लवकर उठून बसतो. कधी एकदा गाडी सुटणार असे मला होते.
अगदी एखादा चित्रपट पाहावा तशी हुबेहूब चालणारी ही दृश्ये. रोज भल्या पहाटे पिंगळ्या, नंदी बैलवाला हेळवी, तर कधी वासुदेववाला यांची नेहमी रेलचेल असायची.
माझे गाव मोरगाव जवळ आहे, जिथे गणपती बाप्पाचे मंदिर आहे.
पाऊसाळा आल्यानंतर, स्वच्छतेतलं प्रती गाववासींचं समर्थन आणि सहकार्य हे विशेष.
स्थानिक लोकं या शेतीला more info “काशी” असे म्हणतात. तेथून जवळच असलेला पाली गावात त्याचा व्यापार चालतो. प्रतेय्क रविवारी गावाचा बाजार भरतो. एका मोठ्या पटांगणात धान्य, कापडे, भाज्या, खेळणी यांची दुकाने मांडलेली असतात. एक प्रकारची एक छोटीशी जत्राच भरते म्हणा ना!